|
|
|
Ken Wilber A Sociable God (Przyjacielski Bóg)
W A Socialable God Wilber mówi:
W tych tradycyjnych psychologiach uderzyło mnie to, że chociaż często brakowało im
drobiazgowego wyrafinowania współczesnych zachodnich systemów psychologicznych, to
jednak były one doskonale świadome ogólnych cech poziomów-struktur intensywnie
badanych na Zachodzie Mimo to wszystkie twierdziły, że poziomy te w żadnym razie nie stanowią całego spektrum świadomości – poza poziomem fizycznym, emocjonalnym i mentalnym istnieją wyższe poziomy strukturalnej organizacji i integracji".
W książce tej („A Sociable God") Wilber omawia także pracę niemieckiego socjologa
Jurgena Habermasa, którego dokonania podziwia tak bardzo, ze nazwał go największym
żyjącym filozofem.
Sam więc próbuje uzupełnić jego wizję, dodając do niej ten wymiar. Następnie na polu nauki duchowej Wilber wprowadza kolejne rozróżnienie między dwoma nowymi zainteresowaniami motywującymi pęd do zdobywania wiedzy: zainteresowaniem wiedzą o duchowości (intencją kryjącą się za pracą Wilbera), które nazywa „mandalicznym" lub „soterologicznym", oraz zainteresowaniem rzeczywistym rozwojem duchowym (które można zaspokoić medytacją), nazywanym przez niego „gnostycznym" i „wyzwalającym".
Można powiedzieć, że praca Wilbera polegała w istocie na dodaniu poziomu wertykalnego
(rozwój „do góry") do modelu opracowanego przez Habermasa.
Trzy rodzaje nauk (ścisłe, społeczne i duchowe) są przejawem aktywności intelektu, czyli oka rozumu, które może być skupione na trzech obszarach rzeczywistości (ciało, rozum, duch). (1) Oko cielesne ma dostęp tylko do świata percepcji zmysłowej. Obejmuje to bezpośrednie, nie-symboliczne doświadczanie ciała. Ta informacja sama w sobie nie wystarcza, aby powstała nauka. W tym celu potrzebne jest oko rozumu. (2) Intelektualna aktywność oparta na informacji gromadzonej przez zmysły prowadzi do powstania nauki, gdy intelekt próbuje odkryć prawa materialnej rzeczywistości postrzeganej za pomocą percepcji zmysłowej (nauki ścisłe). (3) Jednak intelekt może także skierować swoje analityczne zdolności na własny obszar. Wówczas powstają nauki humanistyczne, które zajmują się światem języka, znaczenia interpretacji, hermeneutyki, fenomenologii i introspekcji. Zmysłowa percepcja nie ma dostępu do tego obszaru rzeczywistości. (4) Intelekt może skupić się także na trzecim obszarze rzeczywistości – obszarze duchowości. Wtedy powstaje „nauka duchowa", którą stymuluje zainteresowanie rozwojem duchowym. W tym wypadku intelekt usiłuje zdefiniować duchowość w kategoriach intelektualnych, co ostatecznie prowadzi do formułowania paradoksów. (5) Piąty sposób zdobywania wiedzy występuje wówczas, gdy dana osoba doświadcza wymiaru duchowego w bezpośredni i niesymboliczny sposób.
W swojej książce A Sociable God Ken Wilber w następujący sposób przedstawia obecną sytuację religii w kulturze Zachodu:
|
