Rafał Seremet jest autorem książek dotyczących szeroko pojmowanego rozwoju wewnętrznego. Porusza w nich m.in. takie tematy jak sposoby poszerzania świadomości i działanie poszczególnych technik medytacyjnych, powiązania i wzajemne zależności miedzy terapią (psychologiczna i niekonwencjonalną) a duchowością, metody wzmacniania zdrowia fizycznego, czy np. sposoby wprowadzania harmonii w życiu codziennym i osobistym oraz utrzymywanie równowagi pomiędzy sferą duchowości a wymiarem materialnym i życiem codziennym.

Jednocześnie oprócz pisania, na co dzień zajmuje się terapią indywidualną, komponowaniem muzyki o działaniu terapeutycznym i relaksacyjnym oraz prowadzeniem zajęć grupowych mających na celu uzdrawianie dolegliwości fizycznych i psychicznych. 

Rafał Seremet rozwojem wewnętrznym, medytacją i pozaklinicznymi metodami pozytywnego oddziaływania na organizm ludzki interesował się od bardzo dawna. Pierwsze próby medytacji i uprawiania jogi (takie jak hatha-joga, pranajama i relaksacja) rozpoczął już w szkole podstawowej. 
Następnie pod koniec lat 80-tych został uczniem koreańskiego mistrza Zen - Soen Sa nima Seung Sahna. 
Pod jego kierunkiem rozwiązywał koany - chińskie paradoksalne pytania mające na celu przybliżanie poznania człowieka do stanu oświecenia i doskonalił techniki medytacyjne stosowane w Zen i Taoizmie.
W tym okresie udał się na rok na Tajwan i do Korei Pd., aby tam bezpośrednio w kulturze Azji poznawać ducha i mentalność tych tradycji duchowych. Przebywał wtedy i praktykował medytację w orientalnych świątyniach buddyjskich, zagłębiając się jednocześnie w nauki Zen, praktyki szamanizmu i ćwicząc Qi Gong pod kierunkiem wybitnego chińskiego mistrza tej sztuki.
W kilka lat później Rafał Seremet przebywał przez rok w Japonii. Okres ten był dla niego szczególnie istotny ze względu na zrozumienie zasad łączenia zaawansowanej duchowości z bardzo sprawnym i naturalnym funkcjonowaniem w życiu codziennym, dużą efektywnością w pracy i operatywnością w organizacji swojego czasu i celów.

Z czasem, zgodnie ze swoimi zainteresowaniami technikami jogi indyjskiej, rozpoczął praktyczne zgłębianie systemów tybetańskich, zwłaszcza Anu i Ati Jogi, wchodzących w skład tradycji Ningnmapa i Dzogczen. 
Systemy tybetańskie wydały mu się bowiem bardzo swoistą i wszechstronną syntezą duchowych ścieżek indyjskiej Jogi, metod chińskich (funkcjonujących w ramach Taoizmu i Zen) oraz specyficznego i unikalnego starotybetańskiego systemu Bon. Szczególnie bliskie była mu w tym względzie prezentacja tradycji i esencjonalnej duchowości Tybetu, jaką prezentował, rezydujący we Włoszech, mistrz Dzogczen Namkhai Norbu.

W międzyczasie autor ten zgłębiał ujęcia zdrowia i harmonii wewnętrznej, jakie rozwinęły się w kulturze zachodniej, studiując w ramach studiów akademickich zagadnienia wychowania zdrowotnego i promocji zdrowia, które pozwoliły mu m.in. zapoznać się bardziej wnikliwie z niektórymi aspektami psychologii zachodniej i filozofii europejskiej. 
Ponadto, podążając za swoimi zainteresowaniami tradycyjną medycyną chińską, zapoznał się z terapią Shiatsu, nauczaną w szwajcarskim instytucie w Kiental (International Macrobiotic Institute).

powrót do góry strony