Pogłębione czucie swojego ciała jest zjawiskiem
bardzo pozytywnym, oddziałującym bardzo korzystnie
zarówno na nasze zdrowie fizyczne jak i psychiczne.
Na płaszczyźnie biologicznej oznacza ono fakt, że w wyniku
rozluźnienia napięć w mięśniach motorycznych,
następuje polepszenie krążenia w naczyniach
włosowatych oraz poprawienie sprawności obwodowego
układu nerwowego.
Takie pogłębione odczuwanie
swojego ciała możemy osiągnąć wieloma metodami, ale
głownie odbywa się ono poprzez zwrócenie
większej uwagi na stan napięć w ciele oraz postawę
obserwacji "co dzieje się w tym wymiarze",
jak
funkcjonuje nasze ciało i jak je czujemy.
Możemy osiągnąć taki efekt np. poprzez wykonywanie w
sposób bardziej świadomy
spacerów, bardziej świadome i zrelaksowane
wykonywanie ćwiczeń fizycznych, czy też poprzez relaksowanie się
podczas pulsowania ciałem.
Wszystkie tego typu aktywności zorientowane są na
pogłębienie czucia swojego ciała, na większą
samoświadomość ciała.
Bardzo pomocną metodą mogą być także różnego rodzaju
masaże - zaczynając od masażu klasycznego, poprzez
masaż polinezyjski (głębokie rozmasowanie tkanki
mięśniowej), czy kończąc na masażu uciskowym Shiatsu
(wyzwalanie równowagi ciała i umysłu). W przypadku
masażu ciała istotne jest, by osoba otrzymująca
zabieg potraktowała go jako działanie głęboko
relaksujące i by weszła w taki pogłębiony kontakt ze
sobą (z czuciem ciała, z emocjami,
z samoświadomością umysłu).
Poniżej przedstawiono metodę
pogłębiania czucia
swojego ciała
w oparciu o technikę napinania i
rozluźniania mięśni wg
metody Jacobsona, oraz w oparciu o technikę integrowania czucia ciała z
umysłem bazującą na
treningu autogennym Schultza.
Opisane poniżej ćwiczenia pochodzą z książki "Głęboka terapia poprze
miłość".
Otwarcie się na bardziej świadome i pogłębione
odczuwanie swojego ciała ma wiele zastosowań:
dobra komunikacja pomiędzy naszym ciałem i umysłem
poprawia nasze samopoczucie i harmonizuje nasze
emocje.
Jako małe dzieci jesteśmy zazwyczaj mocno osadzeni w
czuciu naszego ciała. Jednak w dalszym okresie
życia, podczas edukacji szkolnej (zorientowanej na
rozwijanie umysłu), często zdarza się,
że wiele osób traci dobry kontakt i
komunikacje ze swoim ciałem.
To ponowne przyłączenie
ciała do umysłu uważane jest za bardzo korzystne
zjawisko. Nazywa się je stanem
Centaura -
stanem jedności umysłu i ciała (w nawiązaniu do
mitologicznego połączenia ciała zwierzęcia z głową i umysłem
człowieka).
Etap Centaura jest inny niż dziecięce całkowite
skupienie się na swoim ciele i jego potrzebach - jest
to raczej etap dobrej integracji ciała i umysłu. Moglibyśmy
go nazwać jednością stanu dziecka i dorosłego - coś
co psychologia transakcyjna traktuje jako bardzo pożądany
model osobowości (analiza transakcyjna zaleca
harmonię pomiędzy stanem "wewnętrznego" dorosłego,
rodzica i dziecka).
Wywołuje
on (stan centaura - jedność ciała i umysłu) znacznie lepszy kontakt ze swoimi emocjami
oraz większą
otwartość na odczucia innych ludzi, zwiększa naszą
inteligencję emocjonalną oraz owocuje większym poziomem doznawanej
harmonii w życiu codziennym.
Osoby, które poszukują stabilności
psychicznej mogą osiągnąć taki efekt właśnie poprzez
pogłębienie czucia swojego ciała, poprzez
wytworzenie dobrej komunikacji i integracji ciała i
umysłu.
Natomiast osoby nastawione na rozwój duchowy odnajdą
w wypracowaniu stanu centaura (jedności ciała i
umysłu) bardzo dobry punkt wyjściowy do bardziej
dojrzałego i stabilnego odkrywania wyższych i głębszych
wymiarów swojej świadomości.
Ćwiczenie 1 Pogłębianie czucia ciała
a) etap napinania mięśni
· Usiądź w pozycji medytacyjnej, lub usiądź wygodnie
na fotelu, albo też połóż się.
· Ćwiczenie rozpocznij od naprzemiennego napinania
poszczególnych partii ciała i rozluźniania ich.
Napinaj kolejno i rozluźniaj (po 2-3 razy) prawą
nogę; lewą nogę; prawą rękę; lewą rękę; pośladki,
biodra i brzuch; plecy; szyję i gardło; mięśnie
twarzy.
· Obserwuj doznania płynące z poszczególnych rejonów
ciała zarówno podczas napinania ich, jak i podczas
rozluźniania. Zauważaj różnice pomiędzy jednym
stanem a drugim.
b) etap wysyłania sugestii/myśli
· Wysyłaj monotonnie sugestię (ukierunkowaną myśl)
do poszczególnych części ciała.
· Skieruj np. swoją uwagę ku prawej nodze i
powtarzaj przez jakiś czas ukierunkowaną myśl:
„rozluźniam moją prawą nogę, rozluźniam moją prawą
nogę, rozluźniam prawą nogę...; moja prawa noga
staje ciężka, coraz cięższa, coraz cięższa...; moja
prawa noga jest bardzo ciężka, jest bardzo ciężka,
bardzo ciężka...; moja prawa noga jest w pełni
rozluźniona”.
Powtórz to samo z lewą nogą, z prawą i
lewą ręką, tułowiem, z szyją i głową. Nie jest
najistotniejsze, na jakie części podzielisz w
wyobraźni swoje ciało – ważniejsze jest, że poprzez
skupianie się i rozluźnianie częściowe (na
poszczególnych rejonach, co początkowo jest
łatwiejsze w wykonaniu) w rezultacie wywołujesz
rozluźnienie całego ciała.
· Kiedy powtarzasz np. „rozluźniam prawą nogę,
rozluźniam prawą nogę...” – podążaj swoją uwagą,
naturalnie i bez nadmiernego wysiłku, jedynie za tą
myślą. Powtarzana myśl sama w sobie jest już
sugestią. Nie musisz się w nią nadmiernie angażować
– powtarzaj ją monotonnie przez jakiś czas, co
naturalnie wywołuje pewien efekt. Monotonność
powtarzanej myśli powoduje, że nie oddziałuje ona na
nas jedynie świadomie, ale także podświadomie.
Technika taka harmonizuje zarówno poziom myśli, jak
i ciała. U istoty żyjącej stan ciała zawsze istnieje
i funkcjonuje subiektywnie – w połączeniu z jego
osobistą świadomością.
· Po powtórzeniu ileś razy sugestii o rozluźnieniu
konkretnej części ciała, następnie przez chwilę nie
powtarzaj żadnej myśli – jedynie obserwuj doznania
pojawiające się w tym rejonie (np. w prawej nodze,
lewej nodze, prawej ręce... itp.). Etap bezstronnej
obserwacji jest równie istotny dla relaksu jak etap
aktywnego wysyłania myśli.
· Powtarzaj to samo z pozostałymi częściami ciała –
z lewą nogą, z prawą ręką, z lewą ręką, z mięśniami
brzucha i bioder, z mięśniami pleców. Na koniec
rozluźniaj mięśnie szyi i poczuj ciężar głowy.
Celem tego etapu ćwiczenia nie jest samo tylko
przyjemne rozluźnienie i „rozleniwienie” ciała. W
ćwiczeniu tym zarówno doświadczasz rozluźnienia
napięć w ciele, jak i jednocześnie uporządkowania
chaosu swoich myśli. Kiedy głębiej odczuwasz swoje
ciało, oraz – w stanie rozluźnienia – świadomie
ukierunkowujesz swoje myśli (np. na poszczególne
rejony ciała), wtedy bardziej intensywnie
doświadczasz swojego odczucia jestem (swojej
przytomności/obecności). To wewnętrzne odczucie
jestem zawiera w sobie doznawanie harmonii i
miłości. Kiedy uświadamiasz sobie, ze twoje myśli i
ciało zawierają się w tym podstawowym odczuciu
jestem, wtedy znacznie łatwiej ci jest odnajdywać
miłość obecną zarówno w twoich myślach (twoje
myślenie nabiera cech harmonii), jak i w twoim
ciele.
To ćwiczenie pogłębiania „czucia” swojego ciała
(relaksowania ciała poprzez naprzemienne napinanie i
rozluźnianie, oraz poprzez świadome ukierunkowanie
myśli na relaksację poszczególnych partii ciała)
pomaga usunąć zarówno zakłócenia funkcjonujące w
naszym ciele, emocjach i myślach, jak i sprzyja
odkrywaniu swojego głębokiego stanu obecności,
przytomności (uświadamianiu sobie podstawowego
odczucia jestem).
Gdy zauważasz, że twoje ciało jest częścią twojego
podstawowego odczucia jestem, to naturalnie
odkrywasz energię miłości obecną także w twoim
ciele.

c) etap dodatkowego pogłębiania relaksu i stanu
obecności
Aby pogłębić poziom relaksu i pogłębić poprzez to
swoją świadomość czuciowo-ruchową zastosuj dodatkowo
poniższe techniki.
· Skupiaj się jeszcze raz na kolejnych partiach
ciała powtarzając sugestie dotyczące wrażenia
ciepła.
Powtarzaj np. „moja prawa noga staje się
ciepła, coraz bardziej ciepła, coraz bardziej
ciepła; moja prawa noga jest ciepła, bardo ciepła,
bardzo ciepła...”
Powtarzaj to przez jakiś czas.
Jeżeli będziesz skupiony jedynie na tej myśli, to po
pewnym czasie odczujesz mniejsze, lub większe
wrażenia cieplne. Związane jest to z rozluźnienie
naczyń krwionośnych i polepszeniem krwiobiegu.
Powtórz to samo z kolejnymi partiami ciała (podobnie
jak robiłeś to przy sugestii rozluźniającej).
Sugestie dotyczące ciepła dobrze pogłębiają
relaksację w naszym układzie wegetatywnym.
· Następnie w tym stanie rozluźnienia obszaru
mięśniowego i wegetatywnego przeprowadź
ćwiczenie wizualizacyjne. Wpłynie to na rozluźnienie
napięć psychicznych i zharmonizowanie tego obszaru.
Wyobraź sobie np. czerwony kolor, czerwone maliny,
lub poziomki i wyobraź sobie w ustach smak malinowy.
Możesz też wyobrazić sobie taki zapach. Następnie
wyobraź sobie kolor pomarańczowy, pomarańcze i
poczuj w ustach ich smak.
Wyobraź sobie kolor żółty,
żółta cytrynę i poczuj jej smak. Wyobraź sobie
zieloną kiwi. Następnie kolor i zapach lawendowy.
Poszczególne kolory i ich wyobrażanie sobie
korzystnie wpłynie na pogłębienie relaksu
psychicznego.
· Dodatkowo możesz wyobrazić sobie jakąś relaksującą
cię scenerię. Np., że leżysz na plaży, dotykasz
morskiego piasku i rozluźniasz się w cieple słońca.
Lub też, że znajdujesz się na szczycie góry, czujesz
się wewnętrznie wolny i widok na górskie pasma
wprowadza cię w stan spokoju, osadzenia w sobie i
wiarę we własne siły. Lub też wyobraź sobie
rozgwieżdżone nocne niebo, które wywołuje poczucie
przestrzeni, w której czujesz się jakbyś wewnątrz
swego umysłu nie miał granic, jedynie trudną do
określenia harmonię ze wszystkim i głęboki spokój.
· Trwaj przez jakiś czas w tym odczuciu
rozluźnienia, wewnętrznej harmonii i scalenia i
oddychaj miarowo. Niech twój oddech będzie w pełni
naturalny. Nie staraj się go sztucznie wydłużać, czy
pogłębiać, a jedynie uświadom sobie jego istnienie.
Oddychaj i bądź tego świadom. Stan relaksu
naturalnie wpłynie na pogłębienie oddechu. Poczuj,
że oddech wzmacnia twoje wewnętrzne scalenie i
osadzenie w sobie, wiarę we własny spokój i
kreatywność. To narzędzie zawsze jest do twojej
dyspozycji, a relaksacja pomaga ci je odkryć.
Ćwiczenia z wyobraźnią nie są jakąś formą ucieczki w
świat imaginacji. W naszym życiu nieustannie, mniej
lub bardziej świadomie, posługujemy się
najróżniejszymi wyobrażeniami i wyobraźnią. W
ćwiczeniu tym świadomie kierujemy wyobraźnię ku
wybranym obrazom. Jesteśmy świadomi tego procesu.
Poprzez to bardziej rozumiemy działanie w nas tego
obszaru naszej osobowości. Konfrontacja z tą sferą
nas samych uwalnia od zależności od tych wyobrażeń,
które wywołują wewnętrzne napięcie. Świadome
używanie wyobraźni jest źródłem kreatywności.
Wyobraźnia połączona z rozumem jest źródłem
wewnętrznego polotu i życia przynoszącego
satysfakcję.
Relaks, którego uczysz się poprzez powyższe
ćwiczenie, nie ma być jedynie używany w specjalnych
chwilach przeznaczonych na ćwiczenie formalne.
Staraj się jak najczęściej przebywać w takim stanie
twórczej relaksacji podczas wszelkich życiowych
okoliczności. Podobnie wprowadzaj takie pogłębione
czucie ciała podczas ćwiczeń fizycznych i
jakiejkolwiek innej aktywności ciała. Zarówno, kiedy
wykonujesz jakieś ćwiczenia fizyczne, jak i kiedy
pracujesz fizycznie, kiedy spacerujesz, siedzisz,
lub leżysz – postrzegaj to jako doświadczanie
radości z posiadania ciała fizycznego. Odczuwaj, że
twoje ciało jest rozluźnione i witalne. Bynajmniej
nie zawęzi to twoich horyzontów. Przeciwnie –
otaczając fizykalne ciało swoją uwagą i energią
miłości – znacznie zwiększysz panowanie nad nim.
Staniesz się w większym stopniu panem ciała, a ono
przyniesie ci mniej problemów, dając w zamian więcej
radości.
Ćwiczenie 2. Świadome ćwiczenia fizyczne
· Ćwicząc ciężarkami, pływając, biegając, czy też
robiąc jakiekolwiek ćwiczenia fizyczne staraj się
być w pełni obecny i skupiony na tych ćwiczeniach.
Nie podążaj przez jakiś czas za żadnymi myślami, a
jedynie odczuwaj swoje ciało i oddech. Odczuwaj
swoje ciało, jakby było jednolitą bryłą, pełną siły
fizycznej i witalnej.
· Odczuwaj radość i moc posługiwania się ciałem
(fizycznym).
Ćwiczenia takie znacznie zwiększą poziom twojej
energii fizycznej i witalnej. Jednocześnie mogą one
sprzyjać odczuciom, że jesteś świadomością, obecną w
twoim ciele. Rozwijasz siłę bycia w ciele, a
równocześnie wolność bycia „ponad nim” (bycia
niezależnym). To właśnie jest miłość – jedność
przeciwieństw, równoczesność dwóch opozycji.
Ćwiczenia pochodzą z książki "Głęboka
terapia poprzez miłość"
- Rafał Seremet
|