Wpływ medytacji na choroby przewlekłe

Główna cechą współczesnej medycyny klinicznej jest jej stosunkowo duża skuteczność w leczeniu przypadków ostrych - dotyczy to np. chirurgii miękkiej (operowania narządów wewnętrznych i tkanek), chirurgii twardej (złamania i inne dolegliwości układu kostnego), zwalczanie infekcji bakteryjnych poprzez zastosowanie silnych antybiotyków itp.

Niestety, każdy lekarz i inna osoba zajmująca się zdrowiem, przyzna, iż znacznie mniejsza jest skuteczność nowoczesnej medycyny w przypadku chorób przewlekłych.

Tak np. przewlekle przeciągające się zespoły bólu wymagają ciągłego stosowania leków przeciwbólowych, które wykazują szereg efektów ubocznych.
Leczenie farmakologiczne zaburzeń narządów wewnętrznych daje niejednokrotnie umiarkowane rezultaty, a również wykazuje szereg skutków niepożądanych - typu podrażnianie żołądka, czy obciążanie chemikaliami wątroby i nerek.

Równie problematyczne jest leczenie farmakologiczne różnego rodzaju nerwic i psychoz. Niejednokrotnie chorzy latami zażywają różnego rodzaju leki psychotropowe, które z jednej strony mają szereg działań niekorzystnych dla całości somatyki, a z drugiej strony nie dają efektów typowo leczących, co raczej zmniejszają natężenie objawów, poprzez pewnego rodzaju znoszenie wrażliwości i przytomności nerwowej.

Osoby zajmujące się problematyką medycyny komplementarnej (tj. takiej, która uzupełnia postępowanie kliniczne - farmakologiczne, lub chirurgiczne) podkreślają, iż w przypadku chorób przewlekłych szczególnie skuteczne i efektywne mogą być terapie z obszaru medycyny naturalnej.

Wynika to z prostej zależności, że dolegliwości przewlekłe maja bardzo silny związek ze stanem układu odpornościowego (immunologicznego). Mechanizm immunologiczny jest bardzo złożony, ale zapewne ma duży związek ze stanem krwi (a ta zależy m.in. od funkcjonowania śledziony, wątroby i szpiku kostnego), limfy, funkcjonowania gruczołów dokrewnych i równowagi neurohormonalnej, czy wreszcie od wydolności poszczególnych układów - wydolności płuc w procesie oddychania, wydolności nerek w procesie wydalania toksyn przez mocz, sprawności wątroby i jelita grubego w procesie wydalania toksyn z kałem, sprawności żołądka i jelita cienkiego w procesie przyswajania składników z pożywienia.

Ową idealną równowagę psychofizyczną bardzo trudno jest szczegółowo uchwycić, a tym bardziej sprowokować ją przy pomocy zastosowania samych tylko leków farmakologicznych.
Ma bowiem na nią wpływ m.in. osobnicze poczucie szczęścia, zdolność do radzenia sobie z sytuacjami trudnymi, regularnie podejmowany wysiłek fizyczny, czy stopień relaksacji układu parasympatycznego (łatwość w przepływie impulsów nerwowych i płynów ustrojowych) 

Ponieważ wiele metod medycyny naturalnej sprzyja stanowi ogólnego zrelaksowania fizycznego i psychicznego, dostarczając jednocześnie organizmowi szeregu pozytywnych i przyjemnych bodźców stymulujących, dlatego są one bardzo często wartościowym narzędziem wzmacniającym odporność organizmu i jego naturalną zdolność do radzenia sobie z czynnikami chorobowymi.

Wielu obserwatorów życia współczesnego podkreśla, że poziom mobilizacji i stresu jest w dzisiejszych czasach raczej za wysoki. Powoduje to że w układzie autonomicznym (działającym niezależnie od świadomych aktów woli) nie jest zachowana równowago pomiędzy układem mobilizacji (sympatycznym, adrenalicznym) a układem regeneracyjnym (parasympatycznym, przywspółczulnym).

Dlatego też bardzo istotnym walorem pewnych metod medycyny naturalnej i komplementarnej jest ich zdolność do pobudzania układu regenerującego, poprzez wspieranie stanu rozluźnienia napięć i dostarczanie pozytywnych bodźców.

Zarówno wiele tradycyjnych systemów medytacyjnych, jak i współczesne badania, twierdzą dość jednoznacznie, że właściwie dozowana medytacja może być bardzo skuteczna we wspomaganiu leczenie wielu chorób przewlekłych.

 Bardzo korzystny jest jej efekt poprawy funkcjonowania układu krążenia i stabilizacja ciśnienia krwi.
Dłuższe stosowanie medytacji, poprzez zrównoważeniu układu wegetatywnego i zaktywizowanie układu parasympatycznego, powoduje poprawienie funkcji trawiennych.
Szczególnie istotna jest tu rola zwiększania zdolności wchłaniania w jelicie cienkim, czy też zmniejszenie stanu nadkwasoty żołądka, jaki często ma miejsce pod wpływem stresu i nerwowego trybu życia.

Odrębną grupą przypadków jest korzystne oddziaływanie na układ nerwowy i neurohormonalny. Poprzez równoważenie funkcji neurohormonalnych stopniowo podnosi się ogólna odporność organizmu człowieka.
Działanie na układ nerwowy obejmuje z jednej strony zmniejszanie się symptomów bólowych i obniżenie poziomu odczuwania bólów przewlekłych, a z drugiej - stabilizację w działaniu układu centralnego, co przyczynia się do zmniejszenia stanów neurotycznych - różnego rodzaju nerwic, i depresji.

Właściwie i umiejętnie zastosowana medytacja może być także pomocna przy wspieraniu leczenia różnego rodzaju fobii, natręctw, czy stanów agresji.

  Zobacz także: układ odpornościowy

powrót do góry strony