Praktyka medytacji

Teoria medytacji

Mistrzowie medytacji

Medytacja a Wielkie
Systemy Duchowe

Medytacja a seksualność

Medytacja a stres

Medytacja a zdrowie

Polecamy

Czytelnicy piszą
Linki

Ebooki o rozwoju
Ebooki - wszystkie

Strona główna




relaksacja

Joga










Seremet
blog

Aktualności                  Sklep                 Kontakt                FORUM                  Blog

 

 

 

Śri Ramana Maharishi

 

 

 

Śri Ramana Maharishi (1879-1950) był jednym z dwóch Mahariszich znanych na zachodzie.
Ten drugi Maharishi to słynny guru Beatlesów i twórca Medytacji Transcendentalnej - Maharishi Mahesh Yogi.

Samo słowo "mahariszi "oznacza "wielkiego mędrca" (skr. maha - wielki, rishi - święty mędrzec).

Ramana Maharishi całe swe życie spędził w Indiach. Już w dzieciństwie miał skłonność do spontanicznego wpadania w medytacyjny trans. Będąc jeszcze młodym człowiekiem udał się na odosobnienie do świątyni, a następnie osiadł w swym aśramie ulokowanym przy górze Arunaczalia, gdzie potem przebywał i nauczał całe życie.

Przyjeżdżało do niego wiele osób z całego świata, prosząc go o wprowadzenie w tajniki duchowości. Dlatego, choć ów święty człowiek nigdy nie opuścił Indii i cały czas przebywał w swoim miejscu odosobnieniowym - to pomimo tego miał bardzo wielki wpływ na ludzkość i zrozumienie duchowości, ponieważ inspirował wielkie rzesze poszukujących, którzy interesowali się jego nauką.

Jego duchowe nauki są najbardziej znane dzięki książce "Talks with Śri Ramana Maharishi" (Rozmowy ze Śri Ramaną Maharishim). 


Zdaniem niektórych znawców i autorytetów, Ramana Maharishi może zostać uznany za mistrza medytacji niedualnej tak niezwykłego, że wyróżniającego się nie tylko w czasach obecnych, ale także na przestrzeni kilku tysięcy lat historii. Nazywany jest często największym mędrcem XX wieku.

Rozmowy z Maharishim uderzają dojrzałością i brakiem wątpliwości. Odnosi się wrażenie, że ten mistrz duchowy w pełni urzeczywistnił niedualny wymiar absolutu, nieprzejawionego, bezforemnego Ducha.
W stanie takiego odbioru przebywał nieustannie przez całe swoje życie 24 godziny na dobę. Jego aktywnością było przekazywanie ludziom tego najbardziej podstawowego, absolutnego wymiaru rzeczywistości.



Poglądy teoretyczne Ramany można by porównać do trzech stwierdzeń Siankary:

  Świat jest pozorny;
  Brahman jest jedyną rzeczywistością;
  Brahman jest światem.

Świat jest pozorny
Nie jesteś żadnym z obiektów, które mogą być ujrzane. Jesteś neti - nie tym, co może być wskazane (skr. neti neti - nie tym, nie tamtym). Nie powinieneś uzależniać swojego istnienia i wyzwolenia od tego, co skończone, chwilowe i przemijające, bo w ten sposób podlegasz ciągłemu cierpieniu.

Brahman jest jedyną rzeczywistością
Niewysłowiona świadomość-Duch (Brahman-Atman, Self, prawdziwe Ja/Jaźń) jest tym, co jest rzeczywiste. Jest to Czysty Świadek, wieczny, nienarodzony Widz.
Bezforemna promienna Pustka.
Pozaczasowa, wieczna esencja. Pełna i doskonała świadomość ciągłej teraźniejszości

Brahman jest światem
Po odkryciu dwóch poprzednich kroków, pojawia się zrozumienie, że względny świat (forma), nie jest różny od Brahmana (pustki). Świat istnieje tylko i wyłącznie w pierwotnej świadomości. Forma jest pustką, a pustka formą.
Dopełnieniem urzeczywistnienia najwyższej świadomości, ostatecznego Ducha, bezforemnej i pozaczasowej, wiecznie świeżej podstawy wszystkiego, jest stan niedualny, w którym świat i duch nie są dwoma.

Ramana Maharishi zwraca także uwagę, że to czyste Self, najwyższa prawda, do której dążymy, nie jest czymś, co się osiąga. Jest to raczej coś, co istnieje faktycznie i co mamy jedynie odkryć.
Dlatego urzeczywistnienie jest czymś, co nie ma początku - to co ma swój początek - nie jest urzeczywistnieniem, ale kolejnym obiektem - przemijającym i chwilowym.
Spoczęcie w tym ,który robi, obserwuje, czy czegoś nie wie - jest właśnie tym prawdziwym Self (Ja).

Jedną z podstawowych rad i metod, które doradzał Maharishi było "zapytywanie siebie". 
Poszukując odpowiedzi na jakieś konkretne pytanie dotyczące urzeczywistnienia, Ramana zalecał skupić się na odczuciu "kto pyta?" i pójść właśnie tym torem.
Kto zna świat, ale sam nie może być poznany? Kto słyszy? Kto słyszy np. ptaki, ale sam nie może być usłyszany?
Kim jest widzący? Kto widzi np. chmury, ale sam nie może być ujrzany?  

Zdaniem tego mistrza powinniśmy zadawać sobie pytanie: KIM JESTEM?

Widzę obiekty, ale nie jestem tymi obiektami. Kim jestem?
Doświadczam emocji (mam emocje), ale nie jestem tymi emocjami. Kim jestem?
Mam pragnienia, ale nie jestem tymi pragnieniami. Kim jestem?
Myślę, ale nie jestem moimi myślami. kto myśli? Kim jestem?




Dzięki takiemu zapytywaniu się człowiek (osoba, istota czująca) powraca do swojej własnej świadomości, do najgłębszego jej jądra, które jest podstawą wszystkiego.
Wszystkie tworzone przez nas koncepcje o czasie i przemijaniu  powstają w świadomości.

Doświadczenie "ja-Ja" (pierwotnej świadomości) wykracza poza wszelkie takie koncepcje.
Jest to podstawa, na której możemy budować faktyczną harmonię. Nawet żyjąc codziennym życiem, możemy znaleźć swój fundament w odnalezieniu: "kto doświadcza tego wszystkiego?"


 

 

 

 


 

powrót do góry strony

 

zamów: "Alchemia i moc medytacji"